Χθες το βράδυ έκανα το "λάθος" να προτιμήσω το τρένο για να επιτρέψω από την Αλεξ/πολη. Η μηχανή της αμαξοστοιχίας IC 90 είχε χαλάσει λίγο έξω από τον σταθμό των Σερρών. Έτσι, μια άλλη μηχανή ξεκίνησε από η Θεσσαλονίκη για να τραβήξει τον συρμό με αποτέλεσμα την πολύωρη καθυστέρηση και την αγανάκτηση των επιβατών καθώς αντί για τις 22.30 η αμαξοστοιχία έφτασε στην Αλεξ/πολη στις 1.00. Κι όμως είναι αληθινό γεγονός στην εποχή της ταχύτητας την ώρα που στην Ευρώπη τα τρένα αποκτούν υψηλές ταχύτητες σε σημείο που ανταγωνίζονται τα αεροπλάνα στην Ελλάδα η διαδρομή μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Το 2010 η διαδρομή Θεσσαλονίκη - Αλεξ/πολη είχε διάρκεια 5 ώρες και 15', το 2014 με τόσα έργα αναβάθμισης και συντήρησης της γραμμής η ίδια διαδρομή έχει διάρκεια 6 ώρες και 30'. Χωρίς βέβαια να υπολογίσουμε τις συνηθισμένες πλέον βλάβες των τρένων καθώς έπρεπε ήδη εδώ και χρόνια να έχουν αποσυρθεί από την κυκλοφορία. Επίσης, η κατάσταση στους σιδηροδρομικούς σταθμούς είναι λίαν επιεικώς τραγική καθώς μετά την αναβάθμιση - εξυγίανση τους (Δηλαδή το κλείσιμο τους ) έχουν μετατραπεί σε άνδρο κάθε λογής παράνομων μεταναστών. Η προσπάθειες του (ελάχιστου πλέον) ανθρώπινου δυναμικού είναι αυτές που εξασφαλίζουν την λειτουργία του δικτύου, άλλα οι ελλείψεις είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Είναι χαρακτηριστικό πως σε περίπτωση βλάβης δεν υπάρχει διαθέσιμη μηχανή σε κανέναν σταθμό πέραν της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, στην Αλεξ/πολη έχει χτιστεί ένα ολοκαίνουργιο μηχανοστάσιο, χωρίς βέβαια να υπάρχουν μηχανές για να φιλοξενηθούν. Προφανώς βέβαια και όλα αυτά τα συμβάντα μόνο ατυχή δεν είναι καθώς την στιγμή που οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι καταρρέουν τα Υπεραστικά Λεωφορεία (ΚΤΕΛ) εκμεταλλεύονται το γεγονός και πραγματικά κάνουν χρυσές δουλειές, καταγράφοντας αύξηση των εσόδων τους εν μέσω κρίσης και με την τιμή του εισιτηρίου τους να είναι 3πλάσια από αυτή των τρένων.
Αναφέρθηκα στο συμβάν αυτό καθώς μου θύμισε τα κωμικοτραγικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ελληνική Παιδεία και πραγματικά η κατάσταση είναι όχι απλά πανομοιότυπη αλλά ολόιδια αποδεικνύοντας περίτρανα πως δεν δουλεύει τίποτα σε αυτή την έρμη τη χώρα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τα οργανικά κενά είναι τεράστια και οι ελλείψεις του προσωπικού είναι ορατές με γυμνό μάτι. Οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις των σχολείων συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, τα παροπλισμένα σχολεία μετατρέπονται σε στέκια κάθε λογής ταραχοποιών στοιχείων και την ίδια στιγμή οι σχολικοί φύλακες απολύονται ώστε να μείνουν απροστάτευτα και τα ενεργά δημόσια σχολεία. Φυσικά για προσλήψεις προσωπικού ούτε λόγος, να είναι καλά το ΕΣΠΑ. Είναι ακόμα χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας το ακαδημαϊκό έτος 2013 -14 έιχαμε 14.000 προσλήψεις αναπληρωτών. Ωστόσο, ποιοι από αυτούς προσλήφθηκαν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς (δηλαδή το Σεπτέμβρη); Απειροελάχιστοι καθώς η συντριπτική πλειονότητα έπιασε δουλειά στα τέλη του Δεκέμβρη και ορισμένοι προσλήφθηκαν ακόμα και τον μήνα Μάιο (;). Επιπρόσθετα, τα παιδιά κάνουν 7 ώρες μάθημα από την Ά Δημοτικού και διδάσκονται την Αγγλική Γλώσσα από την Ά τάξη, ωστόσο το δημόσιο σχολείο δεν παρέχει κανένα πιστοποιητικό Αγγλικής Γλώσσας στα παιδιά ωθώντας τους έτσι στα Ιδιωτικά Κέντρα Ξένων Γλωσσών για να πιστοποιηθούν. Αντίστοιχα οι μαθητές φοιτούν σε Ιδιωτικές σχολές πληροφορικής. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο γεγονός είναι η κατακόρυφη αύξηση των σπουδαστών στα Ιδιωτικά Δημοτικά και Μέσης Εκπαίδευσης Σχολεία (Κολέγια) τα οποία εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο την ισχύουσα κατάσταση. Προφανώς και το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς ορισμένοι από τους τέως υπουργούς και υφυπουργούς Παιδείας είναι ιδιοκτήτες Κολεγίων. Είναι ξεκάθαρο πως οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων θέλουν ένα αμόρφωτο και χωρίς Παιδεία λαό ώστε να τον εκμεταλλεύονται και να περάσουν το Μνημόνιο 5, το Μνημόνιο 6 κ.τ.λ. Δεν πρέπει όμως να απελπιζόμαστε, αλλά να πολεμήσουμε και να τους δείξουμε πως δεν παραδίδουμε τα όπλα.
Μυρτσίδης Διαμαντής,
Εκπαιδευτικός ΠΕ70
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου